21 kwietnia 2010.

Choć się słabo znamy, mało o sobie wiemy,
To ja jednak znalazłem coś w Tobie.
I chociaż nie będę patrzeć w Twe piękne oczy,
śnić będę na pewno o Tobie po nocy.
I będę wspominać rozmowy nasze prowadzone,
bo w sercu pozostały mi już tylko one...
 
Podobno każdy człowiek ma jakiś skarb, ale nie każdy zdaje sobie z tego sprawę... Dla jednych skarbem jest ich druga połówka... Dla innych własne dziecko... Są również tacy, którzy uważają za skarb to co mają w banku i portfelach... A moim skarbem jesteś Ty, Milenko. Kiedyś usłyszałem piękne słowa -  ,,Tam gdzie Twój skarb, tam będzie Twoje serce...". Moje serce jest jak wielki dom z tysiącem pokojów. Przychodzą takie chwile kiedy kolejny pokój mego serca oddaję tym, na których mi zależy. Dziś taki pokój nie pierwszy i z pewnością nie ostatni oddaję w Twoje ręce. Nawet jeśli słońce świeci, sprawia uśmiech promieniami,  to nie cieszy mnie tak bardzo, jak Ty swymi uśmiechami. Gdzieś na niebie lecą ptaki, swoim lotem zachwycone. Lecz ja zawsze wolę patrzyć w Twoje oczy rozmarzone, niestety póki co mogę tylko na zdjęciu. Nawet jeśli jest szczęśliwy, ten kto pomoc ma w potrzebie, to nie czuje tego, co ja, kiedy będąc z Tobą myślami jestem w niebie. Kocham, kiedy sny sprawiają, że rano budzę się uśmiechnięty i pełen chęci do życia.